Hava fotoğrafçılığına olan ilgi 19. yüzyıla dayanmaktadır. Dönemin önemli fotoğrafçılarından olan Gaspar-Felix Tounachon, diğer adıyla Nadar bu alanda ilk denemeleri gerçekleştiren insanlardan biridir. 19. yüzyılın en ünlü fotoğrafçılarından bir tanesi olmasının yanı sıra önemli bir yazar ve karikatüristtir. Ayrıca Nadar’ın ilgi alanlarından bir diğeri de balloonist* olmasıydı. 1850’li yıllarda bu konuya dahaçok ilgi duymaya başlamış, Jules Verne ve Victor Hugo da dahil olmak üzere grup arkadaşlarıyla bu konuyla ilgilenmeye başlamıştır.

İlerleyen zamanlarda Nadardaha önce bir araya getirilmemiş iki şeyi bir araya getirerek önemli bir gelişme sağlamıştır. Havacılığın ve fotoğrafın birleştirilmesi. Paris’in dışındaki bir köyde küçük bir balonla çalışmalara başlamıştır. Nadar karşılaştığı birçok teknik problemle başa çıkarak ilk hava fotoğrafını çekmiştir. Bu bir Fransız köyünün fotoğrafıdır. 1858 yılında sıcak hava balonuyla gökyüzünden fotoğraf çeken ilk insandır.Fakat Nadar’ın çektiği bu görüntüler günümüze kadar gelememiştir. Nadar’ın bu denemelerinden iki sene sonra James WallaceBlack, Amerika’da ilk hava fotoğrafını baloncu Samuel Arche King ile birlikte çekmiştir. Günümüze kadar gelen bu ilk hava fotoğrafının başlığı Boston as the Eagle and the Wild Goose SeeIt”tir. Bu fotoğraf, 13 Ekim 1860 yılında, yerden 2000 fit yükseklikten çekilmiştir.

Bu başarılı gelişmeler doğrultusunda hava fotoğrafının kullanım alanları genişlemeye başladı. İlerleyen senelerde hava fotoğrafı Amerikan İç Savaşı’nda birlik ordusu tarafından düşman hattı hakkında bilgi sahibi olmak için kullanılmıştır4. Bu tür hava fotoğraflarının yayılması ile insanlar artık yeni yöntem arayışlarına girmiştir. Bunlardan biride uçurtma (kite) ile çekilen görsellerdir. Fotoğraf teknolojisinin gelişmesi ve makinelerin küçülmesi ile birlikte 1887 yılında meteoroloji uzmanı Douglas Archibald ilk kez uçurtma ile hava fotoğrafı çekmiştir. Bu çekimi gerçekleştirirken uçurtmaya monte edilmiş kamerayı tetiklemesi için zamanlayıcı olarak patlayıcı fitil kullanmıştır. Bu fotoğraf, insansız hava aracından çekilen tarihteki ilk fotoğraflardan biri olarak değerlendirilebilir.

Günümüze kadar gelen en ünlü uçurtma (kite) fotoğrafı 1906 yılında George Lawrence tarafından San Francisco depreminden sonra yerden 600 metre yükseklikten çekilen fotoğraftır7. Bu fotoğraf panoramik bir fotoğraf makinesiyle çekilmiştir. Bu makinenin ufka paralel bir şekilde durmasını sağlayan üç kollu bir düzeneği vardı ve bu düzenek 17 tane uçurtmanın birbirine bağlanmasıyla havada kalmaktaydı.

1912-1913 yıllarında Sudan’da kullanılan fotografik otomatik uçurtma arabası, hava fotoğrafçılığının eski örneklerinden biridir. Bu yöntemde kameranın doğrudan uçurtmaya takıldığı ama sarsıntıyı azaltmak için makinenin uçurtma hattına asılı ayarlanabilir bir mekanizma ile uçurtmadan daha uzakta stabil bir şekilde konumlandığı görülmektedir. Bu dönemde makinenin boyutuna ve kullanım amacına göre birçok farklı tasarım yapılmıştır.

Savaş teknolojisi, hava fotoğrafçılığının gelişimindeki temel unsurlardan bir tanesidir. Düşman manevralarını gözlemlemek ve cephedeki gidişatı izlemek için çekilen fotoğraflar, hızlı bir biçimde stratejik kararlar alınmasına yardımcı oluyordu. Savaş alanında sağladığı bu avantajlardan dolayı hava fotoğrafçılığı hızla gelişmeye başlamıştır. İngiliz Kraliyet Hava Kuvvetleri’nde havadan fotoğraf çekimleriyle ilgili deneyler yapılmaya başlanmıştır. Keşif uçaklarına düşman hareketlerini ve savunmalarını kaydetmek için kameralar yerleştirilmiştir.11Aynı zamanda haritalar havadan çekilen bu görüntülerden yararlanılarak çizilmekteydi. Bu fotoğraflar uçağın konumuna göre bir rotada tam doksan derecelik açıyla çekildiği ve iki fotoğraf arasında yüzde altmış eşleşme sağlandığı takdirde elde edilen görsellerde derinlik algısı oluşuyordu ve stereoskopik bu etki harita çiziminde bölgenin topografisini belirlemek amacıyla kullanılıyordu.

Güvercinler bırakıldığı yerden eve doğru düz bir rota izleyerek 50 ila 100 metre yükseklikten uçmaktaydılar. Fotoğraf makinesinin üzerindeki zamanlayıcı belli aralıklarla fotoğraf çekilmesini sağlıyordu. Çekilen bu fotoğrafların hepsi planlanamayan bir şekilde oluşuyordu. Neubronner bu kameranın farklı birçok tasarımını yaparak 1907 yılında patent başvurusunda bulunmak için yeterli başarıyı elde etmişti. Aşağıdaki fotoğraflar, onun bu tasarımıyla çekilmiş görsellerdir. ^[1]